Wie is Reinier Zijl Azn? Tja, het moeilijk om dat even kort uit te leggen. Daarom hebben wij ervoor gekozen om allereerst Reiniers eigen uitleg over te nemen. Het tekst hieronder is overgenomen uit zijn boek ‘Doof de Geest niet uit’.
Ik…
Ik ben Reinier Zijl Azn, discipel van Christus Jezus, een uitverkoren zoon van God. Azn, omdat ik er trots op ben dat ik in het gezin van mijn vader, Aart Zijl, geboren mocht worden. Trots op de opvoeding die ik van mijn beide ouders heb gehad. Zij hebben mij gedeeltelijk gevormd naar de man die ik vandaag de dag ben.
Vroeger werd die toevoeging gebruikt omdat er nog geen achternamen bestonden. Op die manier wist iedereen over wie het ging; Reinier Aartzoon, Reinier, de zoon van Aart. Ik gebruik deze afkorting nu om te laten zien wie mijn opvoeders waren. Niet omdat ik me daarvoor schaam, nee, omdat ik hen daarmee wil eren. “Ik zie de toevoeging Azn dan ook als het kroontje op mijn naam zoals een winkelier trots is om als hofleverancier het kroontje in zijn logo te mogen tonen.”
Zijl
De naam Zijl laat zien dat de oorsprong van mijn opvoeding (en dus van mijn geschiedenis) eerder begon dan de dag dat ik geboren werd. Toen ik mijn familie zocht in de archieven van Alkmaar kwam ik tot Lambert Lambertsen die ouderling was in het Noord-Hollandse Graft. Diens zoon werd in het boek ‘Een dorp in de polder’ beschreven als grootgrondbezitter en bij zijn overlijden bleek dat hij onder andere rijk was geworden door te investeren in elf verschillende schepen.
Of die schepen op haring visten of dat ze meededen aan de walvisvangst bij Groenland stond er niet bij vermeld, maar feit is wel dat mijn familie al zeker vanaf het jaar 1600 zeer betrokken was bij de visserij. Een beroepstak die ze zelf ook uitoefenden.
Een beroep voor geharde mensen met handen vol eelt. En reken maar dat ze heel wat mee hebben gemaakt in hun leven; neem alleen maar al die vrienden en dorpsgenoten die verdronken op zee.
Spakenburg
En misschien was dat wel de reden waarom Cornelis Lambertszoon, de kleinzoon van Lambert Lambertsen, in 1678 verhuisde naar het Utrechtse Spakenburg. Het kan, maar zeker weten zal ik het nooit. Net zomin als dat ik precies kan aanwijzen welke ervaringen zijn sporen hebben achtergelaten op mijn opvoeding. Dat ze er zijn weet ik zeker!
Die sporen zitten onzichtbaar opgesloten in mijn achternaam. Een achternaam die in Spakenburg is ontstaan als bijnaam om aan te duiden dat het om de Cornelis ging die naast de spuisluis in het dorp woonde. Een bijnaam die uiteindelijk tot achternaam werd verheven.
Reinier
Sporen die ook opgesloten zitten in de naam Reinier, want die komt ook al eerder voor in de familie Zijl. Voor het eerst dankzij het huwelijk tussen mijn voorvader Cornelus Zijl en de dochter, Margaretha Geertruida Nieuwboer, van de plaatselijke hellingbaas. Een naam die bij de Nieuwboeren al eerder voorkwam en dankzij hun huwelijk ook aan de Zijlen werd geschonken.
donkerblond;
